گـاهی به یـاد زخـم تـنت گریه می‌کند            یا با حـسین و با حـسنت گـریه می‌کند

یا گـوشه‌ای نـشـسته و همراه تک تک            گـل های سـرخ پیـرهنت گـریه می‌کند

با شب سیاه پوش غمت می‌شود هنوز            با روضه‌های دل شکنت گریه می‌کند

دسـتی به دستگـیـرۀ در دارد و هـنوز            یاد نـفـس نـفـس زدنت گـریـه می‌کـند

با اینکه سوخت از تب بی‌مادری ولی            دارد به یـاد سوخـتـنت گـریه می‌کـنـد

از بس که روضه‌دار غم سینه‌ات شده            دختر نگـو که سیـنه‌زنت گریه می‌کند

"من نیستم، ببوس، بجایم گلوی او..."            هـمواره یاد این سخـنت گـریه می‌کـند